کد مطلب:41445
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:4
در آيـه 258 بـقـره آمده است كه نمرود با حضرت ابراهيم عليه السلام به محاجه پرداخت حضرت ابراهيم فرمود [ ربي الذي يحيي و يميت ] و نمرود پاسخ داد كه [ انا احيي واميت ] . نـمـرود در ايـن جـا دست به مغالطه زد و معناي احيا و اماته را مجازي فرض كرد در حاليكه مراد حضرت ابراهيم احيا و اماته حقيقي بود . يعني خلق كردن وپديد آوردن و مي راندن و از بين بردن حقيقي . حـال سـئوال ايـن است كه چرا حضرت ابراهيم عليه السلام مغالطه كاري نمرود را فاش نساخت و استدلال ديگري آورد ؟
دليل اين مطلب آن بود كه حضرت ابراهيم عليه السلام دريافته بودند كه وضعيت به گونه اي است كه اگر مغالطه نمرود را فاش كنند , نه خود نمرود مي پذيرد و نه حضارجلسه كه مشغول تاييد و تصديق نمرود بودند و چه بسا اين كار به ضرر ايشان تمام مي شد . از اين رو استدلال ديگري كردند كه ديگر غرور قدرت مغالطه كاري در آن رانداشت و تسليم شد .
تفسير الميزان ج 2 ص 351
طباطبائي - سيد محمد حسين
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.